21. Asrın başlarında kişisel haberleşme (personal communications) ve bunu evrensel boyutta gezgin olarak sağlayacak Üçüncü Nesil (3G) Gezgin İletişim Sistemleri (UMTS ve IMT-2000) yakın geleceğin haberleşmesinde çok önemli bir yer kapsayacaklardır. Bu nedenle geleceğin omurga şebekeleri (core networks) evrensel boyutta gezgin haberleşmeyi destekleyecek şekilde tesis edilecekler. Bence, UMTS (Universal Mobile Telecommunications System) yakın gelecekte haberleşmeyi (Dünya çapında gezgin, modern, akıllı ve güvenli haberleşme) sağlayacak Üçüncü Nesil(3G)gezgin iletişim sistemleri içinde en gözde ve popüler olanıdır. UMTS, standartları ETSI (European Telecommunications Standard Institute) tarafından geliştirilen bir üçüncü nesil gezgin iletişim sistemi (3rd Generation Mobile Telecommunications System) olup evrensel boyutta terminal gezginliği (terminal mobility), kişisel gezginliği (personal mobility) ve hizmet gezginliğini (service mobility) desteklemektedir. ITU tarafından geliştirilen üçüncü nesil gezgin iletişim sisteminin adı “IMT-2000 (International Mobile Telecommunications)” dır.
Bilindiği üzere, son yıllarda gezgin iletişim sistemleri büyük gelişmeler kaydetti. Bu gelişmede en büyük etken hızla artan pazar (müşteri) istekleridir. Müşterinin istediği hizmetleri sunmak için gerek üreticiler, gerek işletmeciler ve gerekse hizmet temin ediciler geliştirilmesi gereken birtakım sistemlerin önce standartlaştırılmaları için standart kuruluşlarına (ITU, ETSI, ATMF gibi) baskı yapmak zorunda kaldılar. Bu baskı sonucu UMTS, ETSI tarafından ve IMT-2000, ITU tarafından takriben 1991 yılından itibaren standartlaştırılmaya başlandı.
Başlıca müşteri isteklerini sıralarsak: Çoğul-ortam (multi-media) hizmetlerinin (ses veri ve görüntü) tek uçtan sunulması, hizmetlerin evrensel boyuttaki bir gezginlik alanında sunulabilmesi (terminal gezginliği, kişisel gezginlik ve hizmet gezginliği), sunulan hizmet kalitesinin iyi olması (örneğin gezgin sistemlerin sunduğu hizmet kalitesinin sabit sistemlerin sunduğu hizmet kalitesine eşit olması), hizmetlerin güvenli bir biçimde sunulması ve tüm hizmetlerin yüksek ve değişken hızda yani oldukça geniş bantta (broadband) sunulabilmesidir. Bir sonraki aşamada müşteri kendisi için tanımlı bir hizmet profili istemekte ve nereye giderse gitsin şebeke yapısından bağımsız olarak bu hizmetlere erişebilmeyi istemektedir. Diğer bir deyimle sanal ev ortamını (VHE: Virtuel Home Environment) istemektedir.
Birinci nesil gezgin iletişim sistemleri (TACS, NMT, RC 2000, CT1, Net-C, AMPS v.s.) analog sistemlerdir. Bu nedenle, bu sistemlerin hem kapasiteleri (abone kapasitesi) çok düşük hem de güvenlik ve performans açısından çok zayıftırlar. Bundan dolayı birinci nesil gezgin iletişim sistemleri üçüncü nesil gezgin iletişim sistemlerinin şemsiyesi altında değerlendirilemeyeceklerdir. İkinci nesil (2G) gezgin iletişim sistemleri (GSM, DCS-1800, DECT, ERMES, TETRA, TFTS) sayısal sistemlerdir. Bu nedenle, gerek kapasite gerekse güvenlik ve performans açısından birinci nesil sistemlere göre çok daha iyidirler. Bundan dolayı ikinci nesil sistemler üçüncü nesil sistemlerin kapsamında değerlendirilecekler yani onlarla bir ara-bağlantı oluştururabilecekler. Ancak, tüm bunlara rağmen ikinci nesil sistemlerle, üçüncü nesil sistemlerin hedeflediği hizmetleri sunmak mümkün değildir. Bu açıdan ikinci nesil sistemlerin başlıca eksikliklerini sıralarsak: Kapasite yetersizliği (frekans spektrumu, çoğul erişim teknikleri), evrensel boyutta gezginlik için yeterince akıllı değil (IN özellikleri, gezginlik yönetimi), hizmet kalitesi yeterince iyi değil (GSM 13 Kb/s), yüksek hızda veri ve çoğul-ortam hizmetlerini sunma yetersizliği (GSM Faz 2+ veya 2.5 G veri hızını biraz daha artırıyorsa da).
Tüm bu yetersizlikleri gidermek ve evrensel boyuttaki bir gezginlik alanında yüksek hızda çoğul-ortam hizmetlerini tek uçtan sunabilmek için üçüncü nesil gezgin iletişim sistemleri (UMTS, IMT-2000) geliştirilmeye başlandı.